W poniedziałek kończymy omawiać konstytucję GAUDIUM ET SPES częścią II zatytułowaną: „Niektóre bardziej palące problemy". Tym razem będziemy rozmawiać o godności małżeństwa i rodziny, o odpowiednim sposobie podnoszenia poziomu kultury i o ile czas pozwoli zahaczymy o wątek społeczno-gospodarczo i polityczny na tle ciągle postępującego rozwoju cywilizacyjnego. Brzmi podniośle, ale przyglądając się z bliska tym tematom, stają się one o wiele bliższe i codzienne, a z dyskusji w miłym gronie ludzi podobnie patrzących na świat, można zawsze uszczknąć coś dla siebie.  Serdecznie zapraszamy!

Gaudium et spes (z łac. Radość i Nadzieja) – Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym ogłoszona przez papieża Pawła VI 7 grudnia 1965. Stanowi obszerny wykład nauki społecznej Kościoła i jest tym samym najważniejszym dokumentem Soboru Watykańskiego II. Wielokrotnie powołuje się na dokumenty papieży, szczególnie wypowiedzi Jana XXIII i Pawła VI. Zajmuje się sprawą powołania człowieka i Kościoła w obliczu zmian, które dokonały się w XX wieku. Dokument ten w dużej mierze czerpie z filozofii neotomistycznej i poglądów Jacques’a Maritaina.W czasie trzeciej sesji soboru do zespołu przygotowującego konstytucję „Gaudium et spes” został włączony abp Karol Wojtyła, był on jednym z aktywniejszych członków i przyczynił się do ostatecznego jej kształtu. (http://pl.wikipedia.org/)